اضطراب جدایی در کودکان دوزبانه

اضطراب جدایی Separation Anxiety Disorder(SAD) یک اختلال اضطرابی است که در آن کودک دوزبانه احساس اضطراب بیش از حد را در مورد جدایی از خانه و یا افرادی که فرد دارای دلبستگی عاطفی قوی به آنها دارد، نشان می‌دهد.

این اختلال در بین نوزادان و کودکان دوزبانه کوچک معمولاً بین سنین 6 ماه تا 4 سال شایع است، هنگامی که این ترس در یک کودک دوزبانه بالای 4-5 سال رخ دهد و بیش از حد طول بکشد (اگر بیش از چهار هفته علایم اضطراب را مشاهده کردید)، کودک ممکن است اختلال اضطراب جدایی داشته باشد.

اضطراب جدایی قسمت طبیعی فرآیند رشد است. بر خلاف اختلال اضطراب جدایی، اضطراب جدایی طبیعی نشان دهنده پیشرفت‌های سالم در بلوغ شناختی کودک دوزبانه است و نباید یک مشکل رفتاری در نظر گرفته شود.

طبق گزارش انجمن روان‌پزشکی آمریکا، اختلال اضطراب جدایی، تظاهر بیش از حد ترس و ناراحتی است که با شرایط جدا شدن از خانه و یا یک شکل دلبستگی خاص مواجه می‌شود. شدت علائم آن از اضطراب مقدماتی و اولیه تا اضطراب کامل در مورد جدایی وجود دارد.

اختلال اضطراب جدایی ممکن است اثرات قابل توجه منفی در حوزه‌های عملکرد اجتماعی و عاطفی، زندگی خانوادگی و سلامت جسمی کودک دوزبانه نارسا داشته باشد.

عواملی که به افزایش روند اختلال کمک می‌کنند عبارتند از: ترکیب و تعامل عوامل بیولوژیکی، شناختی، محیط زندگی، سلامت کودک و عوامل رفتاری.

عوامل زمینه ساز اضطراب جدایی:

اضطراب جدایی اغلب پس از یک رویداد شدید در زندگی کودک دوزبانه، مانند تنها ماندن در بیمارستان، مرگ یک عزیز و یا حیوان خانگی یا تغییر در محل زندگی (مانند رفتن به خانه دیگری یا تغییر در مدارس) رخ می‌دهد. کودکان دوزبانه ای که والدینشان بیش از حد محافظ هستند، ممکن است بیشتر در معرض اضطراب جدایی باشند. در حقیقت، ممکن است اضطراب جدایی لزوماً بیماری کودک دوزبانه شما نباشد، بلکه نشانه‌ای از اضطراب جدایی والدین نیز است.

والدین و کودک دوزبانه می‌توانند اضطراب دیگران را تغذیه کنند. علاوه بر این، کودکان دوزبانه مبتلا به اضطراب جدایی اغلب دارای اعضای خانواده با اضطراب یا سایر اختلالات روانی هستند، این نشان می‌دهد که آسیب پذیری به اختلال ممکن است به ارث برده شود. بعضی از کودکان علائم جسمی مانند سردرد یا معده‌درد را نیز بیان می‌کنند. ترس جدایی باعث ناراحتی زیادی برای کودک دوزبانه می‌شود و ممکن است با فعالیت‌های عادی کودک مثل رفتن به مدرسه و یا بازی با کودکان دیگر در تداخل باشد.

بسیاری از متخصصان روانشناختی پیشنهاد کرده‌اند که جداسازی زودرس و یا آسیب دیدگی از سمت یک مراقب مرکزی در زندگی کودک دوزبانه می‌تواند این احتمال را برای تشخیص دوران کودکی با اضطراب جدایی، فوبیای مدرسه و اختلالات طیف افسردگی افزایش دهد.

اغلب شروع اختلال اضطراب جدایی ناشی از یک رویداد زندگی استرس زا است، به خصوص از دست دادن یک دوست یا حیوان خانگی، یا شامل طلاق والدین، تغییر مدرسه یا محله، بلایای طبیعی، شرایطی باشد که فرد را مجبور کند که از شرایطی که داشته است، جدا شود.

در کودکان دوزبانه مبتلا به اختلال اضطراب جدایی ممکن است یک بیماری ارثی وجود داشته باشد.

“اختلال اضطراب جدایی در کودکان ممکن است قابل انتقال باشد. وراثت در 73 نمونه در جامعه از دوقلوهای 6 ساله با میزان بالاتر در دختران تخمین زده شد. “

خلق و خوی کودک دوزبانه نیز می‌تواند بر توسعه اختلال اضطراب جدایی تأثیر بگذارد. رفتارهای خجالتی به عنوان رفتارهای عاطفی مهار شده زمانی که کودک با یک مکان خاص یا فرد آشنا نیست، ممکن است اضطراب را تجربه کند.