دلبستگی در کودکان دوزبانه
تقریباً تمام کودکان دوزبانه در سال دوم به مراقبت کننده دلبسته میشوند. ولی کیفیت این دلبستگی تفاوت دارد، برخی کودکان دوزبانه مطمئن هستند که مراقبت کننده به آنها محبت و از آنها حمایت میکند ولی برخی دیگر مضطرب و نامطمئن هستند.
پژوهشگران طبق تحقیقاتی که انجام دادهاند یک حالت دلبستگی ایمن و سه حالت ناایمنی را مشخص کردند:
کودک دوزبانه در سن نوباوگی از والدین خود به عنوان تکیه گاهی امن استفاده میکنند وقتی که از آنها جدا میشوند ممکن است گریه کنند یا نکنند. دلیل گریهی آنها این است که والدین از آنها جدا شدهاند و او را به فرد غریبهای سپردهاند و وقتی که والدین برمیگردند به طور فعال به دنبال تماس با او هستند و گریهی آنها فوراً کاهش پیدا مییابد.
1- دلبستگی دوری جو:
در این حالت کودک دوزبانه در سن نوباوگی هنگامی که والدین حضور دارند نسبت به آنها بیاعتنا هستند و هنگام ترک شدن ناراحت نمیشوند و به فرد غریبهای که شبیه والدین است واکنش نشان میدهند و هنگام پیوستن مجدد به والدین از آنها استقبال نمیکنند یا به کندی این کار را انجام میدهند و هنگامی که والدین او را بلند میکنند اغلب به او نمیچسبند.
2-دلبستگی مقاوم:
کودک دوزبانه در این حالت قبل از جدایی به دنبال نزدیکی به والدین خود هستند، اغلب کاوش انجام نمیدهند و وقتی که آنها را ترک میکنند ناراحت میشوند و پس از برگشتن آنها عصبانی میشوند و رفتار خصمانه از خود نشان میدهند و به راحتی نمیشود آنها را آرام کرد.
3-دلبستگی آشفته / سردرگم:
این حالت بیشتر ناایمنی را نشان میدهد این کودکان دوزبانه هنگام پیوستن مجدد به والدین رفتاری سردرگم و متضاد از خود نشان میدهند، هنگامی که والدین آنها را بغل کردهاند روی برمیگردانند و حالات افسرده و هیجان سطحی از خود نشان میدهند. هیجان خود را به حالت صورت بهت زده نشان میدهند و بعد از آرام شدن، گریه میکنند و حالتهای بدنی عجیب و غریب و خشک نشان میدهند.
کیفیت دلبستگی در مورد کودکان دوزبانه دارای خانوادههای دارای جایگاه اجتماعی اقتصادی متوسط به صورت ایمن است.کودکانی که ایمن هستند دارای مادران سازگار با پیوند خانوادگی و دوستی مثبت هستند و برعکس آنها کودکان دوزبانه ای که در خانوادههای دارای جایگاه اقتصادی پایین هستند و دلبستگی ناایمن دارند و استرسهای زیادی را تجربه میکنند.