اهمیت خواب خوب بر رشد مغز کودک دوزبانه
کم خوابی و یا محرومیت از خواب باعث افزایش مشکلات روانی، جسمی و اجتماعی در کودک دوزبانه می‌شود. محرومیت کامل از خواب (24 ساعت بیدار ماندن). می‌تواند موجب اختلال در توجه، حافظه، خلق و خو و مشکلاتی در مهارت‌های حرکتی و انجام کارهای پیچیده در کودکان دوزبانه و یا سایر کودکان شود.
تاثیر از دست دادن بخشی از خواب یا همان بیخوابی مساله ای بسیار مهم در روند رشد کودکان دوزبانه و سایر کودکان می باشد.
توجه، یک توانایی شناختی است که به راحتی تحت تاثیر محرومیت از خواب قرار می‌گیرد. همانطور که روز می‌گذرد، نقص در توجه افزایش می‌یابد. و توانایی کودک دوزبانه شما برای تمرکز بر روی وظایف به طور چشمگیری کاهش می‌یابد. البته این قضیه برای نوجوانانی که میزان زیادی انرژی ذخیره شده دارند، کمتر صادق است.
حافظه هم به شیوه‌ای مشابه رفتار می‌کند، مانند سیستم پاداش مغز، که رفتارهای انگیزشی مانند ریسک پذیری و تکانشی را کنترل می‌کند. از دست دادن خواب، تصمیم گیری منطقی را زمانی که با انتخاب گزینه‌های دشوار مواجه می‌شویم، مختل
می‌کند.
نکته مهم دیگر در مورد غذاها است. ارتباطات کلیدی بین مغز و روده وجود دارد. مطالعات نشان می‌دهد که محرومیت از خواب در کودکان دوزبانه با افزایش گرسنگی و گرایش به خوردن غذاهای با کالری بالا. و کربوهیدرات مانند غذاهای فست فود و شیرینی همراه است. خواب کافی در کودک دوزبانه و یا سایر کودکان باعث افزایش هورمون کنترل کننده گرسنگی می‌شود، در حالی که باعث افزایش هورمون سرکوب کننده اشتها نیز خواهد شد.
محققان در مورد علائم نوروفیزیولوژیک اختلالات شناختی، هوشیاری و خلق و خوی مرتبط با از دست دادن خواب در کودکان دوزبانه، در حال مطالعه بیشتر هستند. محرومیت از خواب موجب تغییر در سلول‌های مغزی کودک دوزبانه می‌شود که ارتباطات بین سلول‌های دیگر مغز را قطع می‌کند. در هیپوکامپ، بخشی از مغز که نقش مهمی در تقویت حافظه کودکان دوزبانه ایفا می‌کند. این تاثیر در سیناپس سلول‌های مغزی، انتقال حافظه کوتاه‌مدت به حافظه بلندمدت را از بین می‌برد.
جالب توجه است که، هیپوکامپ یکی از اولین سازه‌هایی است که در بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر و دمانس دچار مشکل می‌شود. علاوه بر این، اختلال درخواب به نظر می‌رسد پیش از کاهش حافظه، در بسیاری از موارد کودک دوزبانه را دچار اختلال یادگیری می‌کند.
دانشمندان برای قرن‌ها فکر می‌کردند خواب، مانند مرگ است؛ ولی اکنون دریافته‌اند، خواب یک فرآیند فعال است که مغز و بدن را احیا و بازسازی می‌کند.
یکی از جذابترین تصاویر از پژوهش‌های جدید این است که ماده سمی که در مغز به علت بیماری آلزایمر به وجود می‌آید. و مدت خواب در افراد مسن با هم رابطه معکوس دارند (خواب کمتر، پلاک سمی بیشتر).
به طور مشابه، در مغزهای خواب موش، مواد زائد متابولیکی مانند بتا آمیلوئید با سرعت بیشتری نسبت به زمان بیداری پاکسازی می‌شوند.
هر دو مطالعات از این مفهوم حمایت می‌کنند که عملکرد تداخل خواب ممکن است. ناشی از حذف نروتوکسین‌ها باشد که در طول ساعات بیداری ایجاد می‌شود.
کمبود زیاد خواب شبیه به مست شدن است. فراتر از محرومیت از خواب، بیداری طولانی با اثرات بالقوه ویرانگر بر عملکرد جسم و مغز مرتبط است.
در یک آزمایش کلاسی، محققان نتیجه عملکرد کم توجهی و مهارت حرکتی را بعد از 17 ساعت بیدار بودن برابر با داشتن سطحی از الکل خون در حد مسمومیت صنعتی ابراز داشته‌اند. این تقریباً نقطه‌ای است که بسیاری از ما پس از یک روز طولانی در محل کار و ادامه کار در منزل به آن می‌رسیم.
نیاز به خواب بر اساس سن متفاوت است و از نظر ژنتیکی هم تعیین می‌شود. برخی افراد به صورت ژنتیکی کم‌خواب و برخی دیگر پرخواب هستند.
توصیه بنیاد ملی خواب برای بزرگسالان 7 تا 9 ساعت، نوجوانان 8 تا 10 ساعت و کودکان دوزبانه 9 تا 11 ساعت در شبانه روز است. میزان خواب را برای کودکان دوزبانه زیر سه سال، 14 ساعت در شبانه روز است.